توصیه های ازدواج دانشجویی
سبک زندگی › ازدواج
- 97/09/29
دوران دانشجویی، برای بسیاری از افراد دوران مناسبی برای انتخاب همسر محسوب می شود. چون فرد در دانشگاه با طیف عظیمی از جنس مخالف كه از نظر سنی، تحصیلی، فکری، علایق و انتظارات بیشتر با هم تناسب و هماهنگی دارند، مواجه است. در عین حال از دوران ناآمادگی جوانی فاصله گرفته و کم کم به فضای رسمی جامعه و محیط کار نزدیک می شود.در اوج جوانی عاشق شده اید و نمی دانید چه کار باید بکنید؟ تمام شب و روز فکرتان این است که چطور موضوع را با خانواده مطرح کنید که با ازدواج شما موافقت کنند؟ یکی از زمینه های آشنایی برای ازدواج، محیط دانشگاه و ازدواج به سبک دانشجویی است اما...
بسیاری از روانشناسان معتقدند هنوز هم راه و رسم عشق و عاشقی و ازدواج در فرهنگ ما اصول و قواعد خاص خودش را دارد و خانواده طرفین نقش بسزایی در شکل گیری آن دارند.
یعنی همین ازدواج دانشجویی هم تنش زیادی را بین خانواده ها ایجاد کرده و نتایج نشان می دهد خانواده ها خیلی هم موافق این سبک ازدواج نیستند. دکتر مهدی دوایی، روانشناس به شما می گوید آشنایی در حوزه دانشگاه و ازدواج دانشجویی از این نظر مزیت به حساب می آید که یک گزینه برای ازدواج جوان هاست اما در چنین شرایطی چطور موضوع آشنایی را با خانواده ها مطرح کنید تا در پروسه ازدواج همراه تان شوند.
یک ازدواج بدون معطلی
کسی که شرایط ازدواج دارد، باید زمینه اش را هم مهیا کند. حضور در مراسم مختلف، آشنایی با خانواده های جدید و دوره همی ها از گزینه های آشنایی برای ازدواج است. حضور در چنین مراسمی فرد را کاندیدای ازدواج می کند. در غیر این صورت زمینه ای برای ازدواج صورت نمی گیرد. به هر حال باتوجه به آمار پایین ازدواج باید از هر امکان و زمینه ای برای ازدواج استفاده کرد. آشنایی در یک محیط فرهنگی مثل دانشگاه هم یکی از این زمینه هاست که با موارد قبل متفاوت است.
بررسی همه جوانب برای ازدواج
در این محیط دختر و پسر یکدیگر را می شناسند و چه بهتر که یک نهاد این مسوولیت را بپذیرد که اگر دو نفر مناسب هم برای ازدواج هستند با یکدیگر صحبت کنند که آیا پازل های روحی، روانی، عاطفی و... آنها با هم متناسب است یا نه؛ اگر این طور بود آشنایی را رسمی کنند. کم هزینه و ساده بودن مراسم این ازدواج ها از دیگر مزایای آن است.
خانواده ها را نادیده نگیرید
مهم ترین اشکال ازدواج دانشجویی این است که پدر و مادرها حس خوبی نسبت به این جریان ندارند. آنها احساس می کنند فرد به جای آنکه از در داخل بیاید از پنجره آمده. دختر و پسر هم ندارد؛ پدر و مادر در چنین شرایطی حس می کنند نادیده گرفته شده اند و اولویت آنها به عنوان یک بزرگتر زیر سوال رفته است. اولین پرسش بسیاری از خانواده ها از جوان ها این است که چرا سر خود انتخاب کردی؟
وقتی خانواده نگرش مثبتی نسبت به این ازدواج نداشته باشد روی زندگی آینده دختر و پسر اثرگذار است. هنوز در فرهنگ ما جا نیفتاده و خیلی پدر و مادرها به خصوص آنهایی که بیشتر سنتی هستند از اینکه خود بچه ها همسرشان را انتخاب می کنند ناراضی هستند. البته آشنایی در محیط فرهنگی دانشگاه به مراتب پذیرفته تر از محیط های دیگر اجتماعی است.
یک واسطه اقدام به معرفی کند
معرفی دختر و پسر باید درست انجام شود؛ یعنی نهادهای مسوول این حوزه با یک شناخت صحیح از جانب دو طرف اقدام به معرفی کنند. پیشنهاد می شود حتما نماینده ای از نهادهایی که در دانشگاه ها مستقر هستند و موجبات آشنایی پسر و دختر را فراهم می کنند بحث ازدواج را با خانواده ها در میان بگذارند و دختر و پسر هرگز به صورت مستقیم به پدر و مادر مطرح نکنند. جبهه گرفتن خانواده ها مقابل فرزندان به خاطر رعایت نکردن اصول فرهنگی غالب کشور ماست.
اگر توسط یک واسطه مقدمات این آشنایی به اطلاع خانواده ها برسد شرایط بسیار فرق خواهد کرد. این زمینه را باید یک نفر برای پدر و مادرها ایجاد کند و بعد خود دختر و پسر در مورد ازدواج با بزرگترها صحبت کنند. زمانی هم که تماس از طرف واسطه صورت می گیرد، باید یک آشنایی کلی از پسر و خانواده اش به خانواده دختر و بالعکس داده شود تا یک شناخت هر چند کوچک شکل گیرد و بعد وارد فاز آشنایی شوند.
آیا دختر و پسر به رشد مناسب ازدواج رسیده اند
سن تا حدودی فرآیند مهمی در ازدواج نیست،پارامتر مهم در ازدواج رشد عاطفی، اجتماعی و. . . است؛ پس ابدا سن شناسنامه ای مطرح نیست. گاهی اوقات اگر رشد اتفاق افتاده باشد در 22-21 سالگی هم می توان ازدواج کرد اما اگر رشد در 28سالگی هم ایجاد نشده باشد ازدواج در آن سن هم توصیه نمی شود. در ازدواج دانشجویی هم به همین ترتیب است و کاملا به رشد دختر و پسر بستگی دارد.
به خانواده بگویید نظر شما برای مان مهم است
بسیاری از ازدواج هایی که خانواده های دوطرف هم موافق بوده اند در موارد بسیاری منجر به شکست شده؛ چه برسد به اینکه خانواده ها موافق ازدواج نباشند. حتما باید رضایت پدر و مادر در ازدواج دانشجویی جلب شود وگرنه پیش رفتن در چنین ازدواجی درصد طلاق را بسیار بالا می برد. بعد از اعلام واسطه، دختر و پسر باید به پدر و مادر بگویند که من این شخص را پسندیده ام اما درنهایت نظر شما برایم بسیار مهم است.
رضایت خانواده ها بسیار مهم است
آماری در رابطه با ازدواج های دانشجویی نداریم اما تا به اینجا خیلی اتفاق خوشایندی برای پدر و مادرها نبوده است. به یاد دارم جلسه ای با حضور پدر و مادرهایی که فرزندان شان قصد ازدواج دانشجویی داشتند برگزار شده بود تا بررسی کنیم میزان رضایت خانواده ها از این ازدواج چقدر است. اکثر خانواده ها به دلیل مواردی که مطرح شد از این سبک ازدواج راضی نبودند اما اگر همین ازدواج دانشجویی طبق فرهنگ رایج جامعه انجام شود، می تواند زمینه بسیار خوبی برای خداحافظی با دوران تجرد باشد.
دنبال یک واسطه باشید
در موقعیتی که دختر و پسری خودشان و بدون واسطه هیچ نهادی در دانشگاه با هم آشنا شده اند و تصمیم شان برای زندگی مشترک جدی است چه بهتر که بزرگتری مثل یک استاد واسطه امر خیر شود. رعایت این اصول حتی در جامعه امروزی ما و با فرهنگ مان همخوانی بیشتری دارد و پدر و مادر هم از اینکه واسطه دیگری موضوع را مطرح کرده حس بهتری نسبت به رسمی شدن این رابطه پیدا می کنند و در روند ازدواج همراه تر می شوند. در ضمن مخالفت خانواده با این ازدواج، بدون اینکه آن فرد را دیده باشند به مراتب کمتر می شود.
اگر عاشق هستید، نگویید به من ربطی ندارد
عشق در یک نگاه قابل پذیرش نیست. عشق هم یک رابطه علت و معلولی است. اینکه دو نفر صرفا لفظی بگویند عاشق هم هستند، کافی نیست؛ مگر آنکه منافع فرد مقابل را به منافع خودشان ترجیح دهند، در غیر این صورت این حس استمرار پیدا نمی کند. اگر محرکی پاسخ داده شد و منافع طرف مقابل هم در نظر گرفته شد، عشق کم کم ایجاد می شود. مثلا اینکه اگر عشق در میان باشد فرد با شرایط مالی نه چندان باثبات هم می سازد.
از طرفی اگر عاشق هم هستند، باید نوع رفتارهای شان با هم همخوانی داشته باشد. اگر به همدیگر می گویند این مشکل تو است و به من ربطی ندارد، عاشقی معنایی ندارد. اگر فردی در رابطه به طرف مقابل گفت مقصر تو هستی و بعد ادعای عشق هم کرد، بدانید عاشق نیست. عشق یک پروسه طولانی است.
خواستن بدون اقدام بی معنی است
خیلی مواقع در بین افرادی که برای مشاوره مراجعه می کنند دیده ام پسر در طول آشنایی سه سال است به دختر می گوید من شما را می خواهم. خب این خواستنی که بدون اقدام است به چه دردی می خورد؟! خیلی بی معنی است. سوال دختر مسلما این است که اگر من را می خواهی چرا اقدامی نکرده ای؟ آن پسر حتی خواستگاری هم نمی رود. یعنی حداقل به خانواده دختر هم نمی گوید فرزند شما را می خواهم؛ آن وقت ادعای عاشقی هم دارد. به همین خاطر آشنایی بدون اطلاع خانواده ها با درصد احتمال کمتری به نتیجه می رسد.
نامزدی بیش از یک سال جایز نیست
اگر دو نفر در سن پایین و ترم های اول دانشگاه عاشق هم شدند و شرایط ازدواج را نداشتند، باید در وهله اول خانواده ها در جریان قرار بگیرند. درصورتی که اگر خانواده ها دیر در جریان قرار بگیرند و وابستگی بیش از حد باشد، ممکن است در روند رسمی شدن مخالفت ایجاد کنند. این تنش ها آسیب های روانی، اضطراب و افسردگی بدی برای دوطرف این رابطه به خصوص به دلیل سن و سال کم ایجاد می کند.
البته موضوع نداشتن شرایط ازدواج مهم است که ممکن است فقط شرایط مالی نباشد و موارد دیگری هم از جمله مساله سربازی مطرح باشد اما در صورتی که خانواده ها نگرش مثبتی داشتند، از یک مشاور در چنین شرایطی راهنمایی گرفتن بسیار تاثیرگذار است. در مرحله بعد می توانند نامزد کنند اما مدت زمان آن، همان وقت باید تعیین شود. بیش از یک تا دو سال تداوم چنین نامزدی صحیح نیست؛ در غیر این صورت آسیب زاست. حتی پروسه زمان عقد و قبل از ازدواج هم بیش از یک سال نباید زمان ببرد.
