مرغ مگس سان چگونه در هوا می ایستد
علمی و تکنولوژی › علمی
- 97/10/01
مرغ مگس خوار کوچکترین پرنده ی جهان است. مغز این پرنده %2/4 وزن بدنش را تشکیل می دهد. این پرنده دارای هوش سرشاری است. شنوایی او بسیار بهتر از انسان است. این پرنده فاصله های دور را بهتر از انسان می بیند. مرغ مگس خوار حس بویایی ندارد و از زبانش برای خوردن شهد گل ها استفاده می کند.قلبش بیش از 1260 بار در دقیقه می زند و% 5/2 وزن بدنش را تشکیل می دهد.سوخت و ساز این حیوان 100 برابر متابولیزم فیل است.از آن جایی که پای این پرنده بسیار ضعیف است،ترجیح می دهد بیشتر پرواز کند.طول این پرنده به طور متوسط 5/8 سانتی متر و وزنش بین 2 و 20 گرم می باشد.نوع مونث این پرنده بزرگتر از نوع مذکرش است.جوجه های این مرغ تا مدتی قادر به پرواز نیستند.عمر این حیوان حدود 5 سال است. بال های این پرنده در هر ثانیه 70 بار به هم می خورند، اما به هنگام شیرجه در هر ثانیه 200 بار به هم می خورند.این پرنده قادر است 30 مایل در ساعت پرواز کند و به هنگام پرواز در یک نقطه ثابت بماند و یا حتی عقب عقب برود.د تا به حال یک مرغ مگس سان را دیده باشید که چند دقیقه ای خود را میان زمین و هوا بر فراز یک شاخه ی گل نگه می دارد و بدون آنکه حرکتی از او به نظر برسد، نوکش را در گل فرو می کند. سپس ناگهان جای خود را عوض می نماید و بر فراز یک گل دیگر می ایستد. ممکن است بپرسید که مرغ مگس سان روی چه می ایستد؟ اگر راستش را بخواهید، روی هیچ چیز!
اما اینکه می بینیم اینطور در میان زمین و آسمان بی حرکت می ماند دلیل آن، این است که مرغ مگس سان چنان به سرعت بال می زند که از بال های ظریفش فقط یک هاله ی ضعیف به چشم می آید. پس چون ما به خوبی حرکت بال هایش را نمی بینیم، فکر می کنیم که مرغ مگس سان بدون هیچ حرکتی در هوا ایستاده و نوک خود را در میان گل فرو برده است.
پرواز مرغ مگس سان مانند پرواز سایر پرندگان نیست. این مرغ در هر ثانیه، ۵۵ مرتبه بال های خودش را تکان می دهد. برای اینکه به عجیب بودن این کار پی ببرید، یکی از انگشت های خود را هر چقدر که زور دارید، به سرعت حرکت دهید. مشاهده خواهید کرد که در یک ثانیه فقط توانسته اید سه یا چهار مرتبه انگشت تان را حرکت دهید. پس متوجه می شوید پرنده ای که در هر ثانیه ۵۵ مرتبه بال های خود را حرکت می دهد، چه کار عجیبی انجام داده است.
البته مرغ مگس سان باید چنین سرعتی در بال زدن داشته باشد. زیرا او ناچار است که از شیره ی گل ها و حشره های کوچکی که در لا به لای گلبرگ ها نشسته اند تغذیه نماید. این گل ها بسیار ضعیف و کوچک هستند و اگر این پرنده بخواهد روی آنها بنشیند، شاخه هایشان می شکند.
بنابراین، غریزه به او تند بال زدن را آموخته است تا بتواند با این شیوه خود را در نقطه ای میان زمین و آسمان در کنار گل نگه دارد و آنگاه با فرو کردن نوک در گل، خوراکش را به دست آورد.
«لعل گردن» مرغ مگس سانی است که در آمریکای شمالی فراوان دیده می شود و اندام آن میان هفت تا ده سانتی متر طول دارد. چنین پرنده ی کوچکی در دفاع از آشیانه ی خود چنان با شهامت است که حتی با کلاغ و باز هم مبارزه می کند.
این پرنده بوسیله ی پرز گیاهان، خزه و یا تار عنکبوت آشیانه ای به شکل فنجان برای خود می سازد. تخمی که لعل گردن می گذارد، سفید و شفاف است و هیچ وقت بیش از دو تخم در آشیانه اش ندارد!
