زمزمه های جایگزینی تراشه U1 به جای بلوتوث
علمی و تکنولوژی › موبایل و تبلت
- 98/07/12
اپل تاکنون درزمینه‌ی ارائه‌ی اطلاعات درباره‌ی تراشه ی U1 آیفون ۱۱ بسیار محتاطانه عمل کرده است؛ تراشه‌ای که می‌تواند داده‌ها را به‌صورت دقیق مکان‌یابی کند. حتی اپل در رویداد معرفی آیفون ۱۱، به‌هیچ‌وجه به تراشه‌ی U1 اشاره‌ای نکرد و مسئول بازاریابی این شرکت درباره‌ی آن فقط به این نکته بسنده کرد که می‌تواند نزدیک‌ترین افراد را در صدر مخاطبان ایردراپ (AirDrop) کاربر قرار دهد. همچنین، جای تعجب است که در رویداد مذکور، نامی از ردیاب هوشمند کوپرتینویی‌ها ذکر نشد؛ ردیابی که محصولی نظیر فناوری ردیابی تایل است. این در حالی است که در دعوت‌نامه‌ی رویداد اپل، شعاری به‌نام فقط با کمک نوآوری (By innovation only) وجود داشت و احتمالا ردیاب هوشمند اپل با استفاده از چنین شعاری به‌وجود آمده است. گفتنی است یافتن اشیای گمشده با این ردیاب هوشمند تنها کاری نیست که تراشه‌ی U1 می‌تواند انجام دهد.تراشه ی U1 آیفون 11 چیست؟
تراشه‌ی U1 به فناوری جدیدی به‌نام «باند فوق وسیع» (Ultra Wideband) برای مکان‌یابی مجهز است. اپل در این باره می گوید:
تراشه‌ی U1 که اپل آن را طراحی کرده است، از فناوری‌ای به‌نام باند فوق وسیع (Ultra Wideband) برای ادراک فضایی استفاده می‌کند. این فناوری به آیفون ۱۱ امکان می‌دهد به‌طور دقیق موقعیت مکانی دیگر دستگاه‌های اپل مجهز به تراشه‌ی U1 را پیدا کند؛ چیزی شبیه به فناوری جی‌پی‌اس در مقیاس اتاق نشیمن.
شایان ذکر است بلوتوث هم از قابلیت‌های تشخیص موقعیت مکانی و پیداکردن فاصله برخوردار است و ردیاب‌های موجود نظیر تایل نیز بر همین مبنا کار می‌کنند. ردیاب‌های مبتنی‌بر بلوتوث با اندازه‌گیری قدرت سیگنال کار می‌کنند؛ یعنی هرچه قدرت سیگنال دریافتی قوی‌تر باشد، احتمالا در فاصله‌ی کمتری از دستگاه قرار گرفته است. این در حالی است که بلوتوث از دقت کافی برخوردار نیست و بالقوه ناامن است. برای نمونه ممکن است بلوتوث سیگنالی را رله کند و قفل هوشمند تصور می‌کند که کاربر نزدیک به آن سیگنال است؛ درحالی‌که واقعا از آن مکان فاصله‌ی زیادی دارد.
فناوری «باند فوق وسیع» (Ultra Wideband) که به‌اختصار UWB خوانده می‌شود، با استفاده از محاسبات زمان پرواز، مسافت دقیق را به‌دست می‌آورد؛ به این معنا که دقیق طول مدت ارسال سیگنال به دستگاه و سپس بازگشت آن را اندازه‌گیری می‌کند. همچنین، وجود آنتن‌های جهت‌دار در این فناوری بدان معنی است که یک دستگاه UWB می‌تواند نه‌تنها مسافت، بلکه جهت را نیز تعیین کند؛ بنابراین، این فناوری می‌تواند جهت ردیابی را تشخیص دهد. برای نمونه، می‌تواند تشخیص دهد با شیء یا دستگاه مدنظر ۶ فوت از سمت چپ فاصله دارد.
دیگر قابلیت های تراشه ی U1
جیسون اسنل در مقاله‌ی خود برای Six Colors، چند ویژگی دیگر تراشه‌ی U1 و سایر امکانات آن را چنین بیان می‌کند:
وجود تراشه ی U1 در اپلیکیشن های کاربردی بالقوه شامل فناوری خانه‌ی هوشمند، واقعیت افزوده، پلتفرم پرداخت موبایل، ورود به خودرو بدون نیاز به سوئیچ و حتی ناوبری داخلی؛ سیستم صوتی خانگی‌ای را تصور کنید که پخش موسیقی را در چندین اتاق براساس موقعیت مکانی هر شنونده پخش می‌کند؛ داشتن آرامش‌خاطر برای اطمینان از بازنشدن قفل در هوشمند، مگر اینکه خود کاربر درست جلو آن بایستید و دقیقا همان لحظه که وارد شدید، می‌تواند به‌درستی تشخیص دهد در داخل هستید و در را قفل کند؛ کاربرد تراشه‌ی U1 در فناوری واقعیت افزوده که بسیار موردعلاقه‌ی اپل است. فناوری UWB می‌تواند با ارائه‌ی دقیق موقعیت مکانی برای دستگاه‌ها و لوازم جانبی به واقعیت افزوده کمک کند؛ نقش تراشه‌ی U1 در سرقت خودرو [استفاده از جعبه‌های رله برای گرفتن سیگنال از سوئیچ وقتی در داخل خانه هستید و رله‌کردن آن وقتی بیرون خودرو هستید] به نظر می‌رسد وجود حفره‌ای امنیتی کافی بود تا تولیدکنندگان خودرو را ترغیب کند از به‌کاربردن بلوتوث کم‌انرژی (LE) دست بکشند و به‌دنبال فناوری ایمن‌تر باشند؛ هر دو غول فناوری اپل و گوگل عضو کنسرسیوم اتصال خودرو (Car Connectivity Consortium) هستند که به‌اختصار (CCC) خوانده می‌شود. CCC سازمانی بین‌المللی است که فناوری‌های جهانی را برای راه‌حل‌های اتصال گوشی هوشمند به ماشین پیش می‌برد. این شرکت‌ها باید دستگاه‌های دارای فناوری UWB را قادر سازد به‌طور ایمن‌تر جایگزین کلیدهای هوشمند ضدسرقت شوند.
اپل اولین شرکتی است که تراشه‌ی UWB را در گوشی هوشمند به‌کار برده است؛ اما گوگل، سامسونگ، HTC و شرکت‌های دیگر عضو گروه‌های مختلف تجاری UWB هستند؛ بنابراین، می‌توانیم انتظار داشته باشیم در مدت زمان مناسبی این فناوری به استاندارد تبدیل شود.
