تاریخچه پژوهش در ایران
خواندنی › تاریخ
- 97/09/26
اندیشیدن، پژوهش و نوآوری، اساسی ترین نیاز برای دست یابی به پیشرفت، توسعه، رفاه عمومی و استقلال واقعی است. تأکید بر پژوهش و تشویق پژوهش گران و دانشمندان به فعالیت های پژوهشی مورد نیاز کشور، یکی از مهم ترین راه های رسیدن به خودکفایی است.نام گذاری روز پژوهش در ایران
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به منظور گسترش فرهنگ پژوهش در جامعه، روز25 آذر از سوی «شورای فرهنگ عمومی کشور» به نام روز پژوهش نام‌گذاری شد. وزارت علوم تحقیقات و فناوری نیز از سال 1379 چهارمین هفته آذر ماه را به نام هفته پژوهش نام‌گذاری کرد و از سال 1384این نام به «هفته پژوهش و فناوری» تغییر یافت.
پژوهش چیست؟
پژوهش، به معنای عام، بررسی یا کاوشی سخت کوشانه و به معنای خاص، تحقیق و تجربه‌ای جامع با هدف کشف واقعیت‌های نو و تفسیر درست این واقعیت‌ها، تجدید نظر در نتیجه‌گیری‌ها، نظریه‌ها و قوانین پذیرفته شده در پرتو واقعیت‌های کشف شده و به کارگیری عملی نتیجه‌گیری‌ها، نظریه‌ها و قوانین جدید است. در معنایی دیگر، پژوهش فرایند رسیدن به راه حل‌های قابل اطمینان از طریق گردآوری، تحلیل و تفسیر داده‌ها به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده و نظام‌منداست.
اهمیت پژوهش
پژوهش یکی از اساسی‌ترین نیازها برای نیل به پیشرفت و توسعه همه جانبه یک کشور است و قدرت و استقلال هر کشوری بر پژوهش و تولید علم استوار است. بنابر این نوع و سطح فعالیت‌های پژوهشی یکی از شاخص‌های اصلی توسعه و پیشرفت محسوب می‌شود. موفقیت در تمام فعالیت‌های مربوط به توسعه از جمله صنایع، کشاورزی و خدمات به نحوی به گسترش فعالیت‌های پژوهشی بستگی دارد.
پژوهش یکی از محورهای مهمی است که ضامن پیشرفت و توسعه پایدار در هر کشور به شمار می‌آید. اگر پژوهشی صورت نگیرد، دانش بشری افزایش نخواهد یافت و دچار سکون و رکود خواهد شد. بدون انجام پژوهش، امور آموزشی نیز از پویایی و نشاط لازم برخوردار نخواهد بود. ازاین رو یکی از عوامل اساسی پیشرفت در کشورهای توسعه یافته، توجه خاص به امر پژوهش است. اصولاً پیشرفت و توسعه، ارتباط مستقیمی با تحقیقات علمی دارد و رشد و توسعه کشورهای پیشرفته در نتیجه سرمایه‌گذاری در بخش پژوهش است. حجم وسیع پژوهش‌های علمی در کشورهای توسعه یافته صنعتی گویای این واقعیت است.
اندیشیدن، پژوهش و نوآوری، اساسی ترین نیاز برای دست یابی به پیشرفت، توسعه، رفاه عمومی و استقلال واقعی است. تأکید بر پژوهش و تشویق پژوهش گران و دانشمندان به فعالیت های پژوهشی مورد نیاز کشور، یکی از مهم ترین راه های رسیدن به خودکفایی است. که باید از سنین پایین در مدارس به صورت اصولی انجام شود بر این اساس، روز 25 آذر سال به «روز پژوهش» نام گذاری شده است و در آن، از پژوهش گران برتر سال که نماد تلاش در راه ایرانی سربلند و استوار هستند، قدردانی می شود.
آفت های تحقیق و پژوهش
عدم نیازسنجی /عدم پشتیبانی مالی از پژوهشگران / اولویت ندادن به پژوهش های مورد نیاز
فرار مغزها در ایران
اهمیت فعالیت های پژوهشی در توسعه اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی کشور بر کسی پوشیده نیست. باید دید چه عامل یا عواملی سبب شده است که کشور ما از نظر فعالیت های پژوهشی در سطح پایینی قرار گیرد. یکی از این عوامل، در نظر نگرفتن امکانات لازم برای پژوهش گران و نخبگان جامعه است. بنابراین، طبیعی است که این افراد به جایی نقل مکان خواهند کرد تا امکانات و ملزومات لازم برای پژوهش در اختیارشان قرار گیرد. مسئله مهاجرت نخبگان و فرار مغزها از همین جا سرچشمه می گیرد. در این صورت، کشور، هم دچار خسارت مالی می شود؛ زیرا سرمایه های هزینه شده سالیان سال را از دست می دهد و هم بهره گیری از نیروهای انسانی متخصص و پژوهش گر خود را به دیگری واگذار می کند. از سوی دیگر، ضعف بنیه علمی، تحقیقاتی و آموزشی کشور در نبود نخبگان، دو چندان خواهد شد و شالوده توسعه زیربنایی اقتصادی، اجتماعی، علمی و فرهنگی را دچار تزلزل خواهد کرد.
مدیریت علمی عامل ارتقای بخش پژوهش
در کشورهای توسعه نیافته، ضعف در مدیریت سازمان ها و نهادهای دولتی و مدیریت مراکز علمی و تحقیقاتی و نیز ناتوانی در جذب افراد متخصص که در خارج از کشور پرورش یافته اند، از مهم ترین عوامل ضعف قوای پژوهشی کشور است. نبود مدیریت قوی و توان مند در نهادهایی که عهده دار پژوهش هستند، مهم ترین مانع پیشرفت و توسعه در کشورهای جهان سوم از نظر علمی و تحقیقاتی به شمار می آید. با دست یابی به مدیریت علمی که بر نظامی منطقی و اصولی استوار است، مشکلات را می توان کاهش داد. مدیریت علمی بدان معنا نیست که ما بهترین دانشمندان را به سطح مدیریت در بخش های اساسی منتقل کنیم. برای مدیریت علمی در یک مرکز پژوهشی، نیازمند فرد یا افرادی هستیم که افزون بر داشتن بینش قوی از وضعیت کشور، درک درستی از پژوهش و تحقیقات در حال اجرا در جهان کنونی داشته باشند.
