شانس کم بدون تاریخ بدون امضا در اسکار
مجله › سینما و تلویزیون
- 97/08/15
اولین اسکار سینمای ایران را اصغر فرهادی با فیلم جدایی نادر از سیمین کسب کرد. جدایی در آن سال نه تنها توانست در جشنواره‌های اروپایی (مثل برلین) بدرخشد بلکه توانست اکثر جوایز فصل جوایز در آمریکای شمالی را هم به دست آورد. به همین خاطر بود که کسب اسکار توسط این فیلم قطعی به نظر می‌رسید که سرانجام هم این اتفاق افتاد و جدایی موفق شد جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی زبان را به دست بیاورد. اما این تنها افتخار جدایی در آن سال نبود. فیلم فرهادی علاوه بر این‌که در بخش بهترین فیلم خارجی زبان کاندیدا شده بود توانست در بخش بهترین فیلمنامه غیر اقتباسی هم نامزد دریافت جایزه شود که البته قافیه را در این بخش به وودی آلن باخت و جایزه به نیمه شب در پاریس رسید.سینمای ایران هم از سال ۱۳۷۳ همه ساله فیلمی را به مراسم اسکار معرفی می‌کند. با احتساب معرفی نفس در سال گذشته سینمای ایران تا به امروز تنها ۲۳ بار به معرفی فیلم به آکادمی اسکار مبادرت ورزیده است. امسال ۶۰ فیلم شانس معرفی به اسکار را داشتند که طی روز‌های گذشته نام سه فیلم به عنوان نامزدهای نهایی معرفی به اسکار اعلام شد. بدون تاریخ، بدون امضاء، تنگه ابوقریب و شماره ۱۷ سهیلا سه فیلمی بودند که به عنوان نامزدهای نهایی معرفی به آکادمی اسکار معرفی شدند که در نهایت فیلم وحید جلیلوند یعنی بدون تاریخ، بدون امضاء به عنوان نماینده ایران در اسکار معرفی شد.
یادمان نرود که برنده اسکار بهترین فیلم خارجی زبان لزوماً بهترین فیلم همان سال نیست. بلکه برنده نهایی فیلمی است که خیلی خوب بازاریابی شود و برایش تبلیغات صورت گیرد. این درست است که تا به امروز نود درصد فیلم‌های برنده اسکار بهترین فیلم خارجی زبان فیلم‌های شایسته‌ای بودند (از جمله جدایی نادر از سیمین)، اما این فیلم‌ها باید برای مطرح شدن توسط کمپانی‌های مشهوری خریداری و تبلیغ شوند تا شانس‌شان برای کسب اسکار بهترین فیلم خارجی زبان بالا برود.
از طرف دیگر این فیلم‌ها باید پیش از حضور در مراسم اسکار حداقل شهرتی داشته باشند تا کمپانی‌های پخش فیلم حاضر باشند روی آن‌ها سرمایه‌گذاری کنند. با در نظر گرفتن تمامی این شرایط بدون تاریخ، بدون امضاء اثر وحید جلیلوند هم بخاطر جوایزی که در جشنواره ونیز به دست آورده و هم به خاطر مضمون اجتماعی‌اش بهتر از سایر فیلم‌ها می‌توانست توجه کمپانی‌های معتبر پخش فیلم را جلب کند. اما این‌که فیلم مذکور چقدر شانس دارد جایزه اُسکار را ببرد بحث دیگری است. باید منتظر بود و دید کشور‌های دیگر چه فیلم‌هایی را به آکادمی معرفی می‌کنند.
همچنین باید دید تهیه‌کنندگان بدون تاریخ بدون امضاء (که احسان علیخانی مجری پُرحاشیه تلویزیون هم جزو آنهاست) می‌توانند پخش کننده مطلوبی پیدا کنند. اگر بدون تاریخ، بدون امضاء خوب معرفی و بازاریابی شود برای کسب اسکار بدون شانس نخواهد بود وگرنه بعید است اسکار سوم را برای سینمای ایران به ارمغان بیاورد؛ همچنانکه جدایی اصغر فرهادی تا قبل از اسکار تمامی جوایز فصل جوایز را درو کرد و بعد به اسکار رسید. فروشنده هم به خاطر اعتباری که نام فرهادی داشت اسکار را کسب کرد. ولی فیلم جلیلوند چنین ویژگی‌هایی ندارد و باید تلاش کند خوب معرفی شود. باید منتظر ماند و دید آیا امسال سینمای ایران موفق به طلسم شکنی می‌شود و اسکار سوم را بدون کمک اصغر فرهادی به ایران می‌آورد یا خیر.
