نماز حضرت فاطمه سلام الله علیه
سبک زندگی › دین و زندگی
- 97/08/19
روايت شده: حضرت فاطمه عليها السّلام دو ركعت نماز میخواند كه جبرئيل به ايشان تعليم داده بود آن حضرت در ركعت اوّل پس از سوره » حمد «صدر مرتبه سوره «قدر» و در ركعت دوّم بعد از سوره «حمد» صد مرتبه سوره «توحيد» را قرائت میكردند، و چون سلام میدادند اين دعا را میخواند:سُبْحَانَ ذِي الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِيفِ سُبْحَانَ ذِي الْجَلالِ الْبَاذِخِ الْعَظِيمِ سُبْحَانَ ذِي الْمُلْكِ الْفَاخِرِ الْقَدِيمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمَالَ سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّى بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ سُبْحَانَ مَنْ يَرَى أَثَرَ النَّمْلِ فِي الصَّفَا سُبْحَانَ مَنْ يَرَى وَقْعَ الطَّيْرِ فِي الْهَوَاءِ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَكَذَا لا هَكَذَا غَيْرُهُ
پاك و منزّه است آن خدايى كه داراى شكوه افراشته و بلند است، پاك و منزّه است خدايى كه صاحب شوكت والا و بزرگ است، پاك و منزّه است خدايى كه دارنده فرمانروايى پر افتخار ديرينه است، پاك و منزّه است آن كه لباس خرّمی و زيبايى به بر دارد، پاك و منزّه است آن كه در پوششى از نور وقار است، پاك و منزّه است آن كه ردّپاى مورچه را بر سنگ سخت مى بيند، پاك و منزّه است آن كه خطّ سير پرنده را در هوا مى بيند، پاك و منزّه است آن كه او چنين است و جز او چنين نيست.
سيّد ابن طاووس فرموده: در روايت ديگرى وارد شده كه پس از اين نماز تسبيح مشهور حضرت زهرا عليها السّلام را كه بعد از هر نماز خوانده میشود بخوانند، و پس از آن صد مرتبه صلوات بر محمّد و خاندان او فرستند.
و شيخ د ركتاب «مصباح المتهجدّين» فرموده است: نماز حضرت فاطمه عليها السّلام دو ركعت است، در ركعت اوّل سوره «حمد» و صد مرتبه سوره «قدر» و در ركعت دوّم سوره «حمد» و صد مرتبه «توحيد» خوانده شود، و چون سلام داده شد تسبيح حضرت زهرا عليها السّلام را بخوانند، آنگاه دعاى «سبحان ذى العزّ الشامخ» را تا آخر قرائت كنند.
و شيخ فرموده: كسیكه اين نماز را بجاى آورد، چون از تسبيح فارغ شود زانوها و دستان خود را تا آرنج برهنه نمايد و همه مواضع سجود خود را بدون مانع و حايل به زمين بچسپاند و از خدا حاجت بخواهد، و به هر كيفيتى كه دوست دارد دعا كند، و در همان حال سجده بگويد:
يَا مَنْ لَيْسَ غَيْرَهُ رَبٌّ يُدْعَى يَا مَنْ لَيْسَ فَوْقَهُ إِلَهٌ يُخْشَى يَا مَنْ لَيْسَ دُونَهُ مَلِكٌ يُتَّقَى يَا مَنْ لَيْسَ لَهُ وَزِيرٌ يُؤْتَى يَا مَنْ لَيْسَ لَهُ حَاجِبٌ يُرْشَى يَا مَنْ لَيْسَ لَهُ بَوَّابٌ يُغْشَى يَا مَنْ لا يَزْدَادُ عَلَى كَثْرَةِ السُّؤَالِ إِلّا كَرَماً وَ جُوداً وَ عَلَى كَثْرَةِ الذُّنُوبِ إِلّا عَفْواً وَ صَفْحاً صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِي كَذَا وَ كَذَا
اى آن كه جز او پروردگارى نيست كه خوانده شود، اى آن كه وراى او معبودى نيست كه او پروا شود! اى آن كه جز او فرمانروايى نيست كه از او پرهيز شود! اى آن كه او را وزيرى نيست كه به او روى آرند! اى آن كه او را نگهبانى نيست تا به او رشوه داده شود! اى آنكه او را دربانى نيست تا به وسيله او به درگاهش آيند! اى آن كه بر اثر بسيارى درخواست، جز كرم و جود، و بر اثر كثرت گناهان جز عفو، و گذشت نيفزايد، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با من چنين و چنان كن.
و به جاى» كذا و كذا «حاجات خويش را از خدا بخواهد.
نماز ديگر از حضرت فاطمه عليها السّلام: شيخ طوسى و سيّد ابن طاووس از صفوان روايت كرده اند كه محمّد بن على حلبى روز جمعه، خدمت امام صادق عليه السّلام شرفياب شد و عرضه داشت: علاقمندم به من عملى بياموزى كه بهترين كارها در روز جمعه باشد حضرت فرمود: من كسى را كه براى رسول خدا عزيزتر از حضرت فاطمه باشد سراغ ندارم، و چيزى را برتر از آنچه پيامبر به فاطمه آموخت، نمیشناسم، پيامبر به دخترش فرمود: هركه صبح جمعه را دريابد، غسل كند و قدمهايش را بگسترد و چهار ركعت نماز) دو نماز دو ركعتى (بگذارد.
در ركعت اوّل پس از سوره «حمد» پنجاه مرتبه سوره «توحيد» و در ركعت دوم، پس از سوره «حمد» پنجاه مرتبه سوره «و العاديات» و در ركعت سوّم پس از «حمد» پنجاه مرتبه سوره
«اذا زلزلت»
و در ركعت چهارم پس از سوره «حمد» پنجاه مرتبه سوره
«اذا جاء نصر اللّه.
.
.
»
كه مراد از اين سوره سوره مباركه نصر است يعنى آخرين سوره اى كه نازل شده است.
و چون از نماز فارغ شوند، اين دعا را بخوانند:
إِلَهِي وَ سَيِّدِي مَنْ تَهَيَّأَ أَوْ تَعَبَّى أَوْ أَعَدَّ أَوِ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةِ مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ فَوَائِدِهِ وَ نَائِلِهِ وَ فَوَاضِلِهِ وَ جَوَائِزِهِ فَإِلَيْكَ يَا إِلَهِي كَانَتْ تَهْيِئَتِي وَ تَعْبِئَتِي وَ إِعْدَادِي وَ اسْتِعْدَادِي رَجَاءَ فَوَائِدِكَ وَ مَعْرُوفِكَ وَ نَائِلِكَ وَ جَوَائِزِكَ فَلا تُخَيِّبْنِي مِنْ ذَلِكَ يَا مَنْ لا تَخِيبُ عَلَيْهِ مَسْأَلَةُ السَّائِلِ وَ لا تَنْقُصُهُ عَطِيَّةُ نَائِلٍ فَإِنِّي لَمْ آتِكَ بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدَّمْتُهُ وَ لا شَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِشَفَاعَتِهِ إِلا مُحَمَّدا وَ أَهْلَ بَيْتِهِ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ،
اى معبود و سرور من! اگر ديگران به اميد رسيدن به عطا و مواهب وجود و بخشش ها و هدايا آماده و مهيّا و مجّهز و مستعد ورود بر آفريده اى چون خو شده اند، پس خدايا! پس خدايا! آمادگى و مجهّز بودن و مهيّا بودن و استعداد من به اميد دستيابى به بهره ها و نيكى و عطايا و هدايا تو تنها به سوى توست، پس مرا از اين همه نااميد مساز، اى آن كه خواهش هيچ نيازمندى از او بى ثمر نماند، و بخشش بخشنده اى از او نكاهد! من با كردار شايسته اى كه پيش فرستاده باشم به پيشگاه تو نيامده ام، و با يارى آفريده اى كه به او اميد بسته باشم و با آن به تو تقرب جويم، به درگاهت بار نيافتم جز به اميد شفاعت محمّد و خاندان او كه درود تو بر او و بر ايشان باد،
أَتَيْتُكَ أَرْجُو عَظِيمَ عَفْوِكَ الَّذِي عُدْتَ بِهِ عَلَى الْخَطَّائِينَ عِنْدَ عُكُوفِهِمْ عَلَى الْمَحَارِمِ فَلَمْ يَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ عَلَى الْمَحَارِمِ أَنْ جُدْتَ عَلَيْهِمْ بِالْمَغْفِرَةِ وَ أَنْتَ سَيِّدِي الْعَوَّادُ بِالنَّعْمَاءِ وَ أَنَا الْعَوَّادُ بِالْخَطَاءِ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ أَنْ تَغْفِرَ لِي ذَنْبِيَ الْعَظِيمَ فَإِنَّهُ لا يَغْفِرُ الْعَظِيمَ إِلا الْعَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ
در حالى به نزد تو آمدم كه گذشت كريمانه ات را اميد دارم، گذشتى كه به آن بر خطاكاران در حال پافشارى بر گناهان است، پس مداومت آنان بر كارهاى حرام تو را از اينكه آمرزشت را بر آنان ارزانى دارى باز نداشت، و تو اى سرور من! بسيار بر نعمت بخشى بازگردى و من بر خطا كارى، به حق محمّد و خاندان پاكش از تو میخواهم، كه گناه بزرگ ام را بيامرزى، زيرا گناه بزرگ را جز آمرزگار بزرگ نيامرزد؛اى بزرگ! اى بزرگ! اى بزرگ اى بزرگ اى بزرگ! اى بزرگ!
