چوب صندل چه خواصی دارد
پزشکی و سلامت › طب سنتی
- 97/09/19
دمکرده خاک اره چوب صندل مقوی قلب است.جهت رفع ترشحات و ورم مجاری ادرار از دمکرده خاک اره چوب صندل استفاده شود.
چوب صندل برای بیماری سوزاک نیز مفید می‌باشد.
دمکرده چوب صندل سفید ضد درد است.
جهت بندآوردن اسهال و اسهال خونی از جوشانده خاک اره چوب صندل استفاده شود.
جهت از بین بردن تب از جوشانده خاک اره چوب صندل بنوشند و خاک اره را به صورت خمیر کرده روی پیشانی به صورت ضماد بگذارند.
جهت بیماری‌های پوستی کاهش حرارت و خارش از ضماد خاک اره چوب صندل استفاده شود.
جهت درمان خفقان گرم و تب‌های صفراوی از دمکرده خاک اره چوب صندل بنوشند.
دمکرده چوب صندل باعث تقویت حافظه و ذهن می‌گردد.
جهت تقویت معده و کبد از دمکرده چوب صندل استفاده شود.
صندل سفید باعث کاهش نیروی جنسی می‌گردد.
صندل سفید مضر صداست باید با عسل و نبات خورده شود.
خواص صندل قرمز:
در هندوستان از چوب صندل قرمز به عنوان خنككننده و قابض و تونيك، در استعمال خارجى براى ناراحتىهاى صفراوى و رفع التهاب و سردرد گرم و كاهش تب و همچنين براى رفع ناراحتىهاى پوست و ضمنا براى تقويت ديد چشم تجويز مىشود. در تايوان از محلولى كه از خيس كرده خاك ارّه آن حاصل مىشود، براى كاهش ورم استفاده مىشود [ليو]. در اندونزى خاك ارّه صندل قرمز را با برنج مىپزند و براى قطع خونريزى مىخورند. بهطور كلى در طب سنتى از نظر طبيعت صندل سرخ را هم مانند صندل سفيد سرد و خشك مىدانند و عموما به عنوان معرّق مىخورند.
بركيل معتقد است كه چوب قرمز آن داروى رفع ناراحتى خون است و در زخمها و جراحتها از آن براى قطع خونريزى و چرك استفاده مىشود [استوارت]. بومىها در تايوان از اين گياه به عنوان يك داروى سرى براى معالجه مسموميت استفاده مىكنند.
چوب صندل قرمز درخت اثر قابض دارد ولى از صندل قرمز، جهت رنگ كردن بعضى مواد غذايى استفاده مىشود و گاهى داراى اثر رفع ورم مجراى بول و ترشّحات غير طبيعى آن است. اسانس صندل، از راه دستگاه گوارش بسهولت جذب و قسمتى از تركيبات صندل قرمز نيز كه از راه كليه و ششها دفع مىگردد، در اين اعضاء ضدّ عفونى بهعمل مىآورد. در اين موقع، بوى آن در ادرار و بخار دهان احساس مىشود. مصرف مقادير زياد صندل قرمز، ايجاد احساس سوزش و گرما در ناحيه معده و گاهى تهوّع و استفراغ مىكند. مصرف صندل قرمز در التهاب مجارى ادرار و ورم مثانه ناشى از ابتلا به سوزاك و همچنين برونشيت مزمن كه با ترشّحات فراوان همراه باشد و گاهى بهعنوان قابض در اسهالهاى سخت، توصيه شده است
