تیمچه امین الدوله کاشان نماد کاشی کاری اصیل ایرانی
گردشگری › آثار تاریخی
- 97/11/14
تیمچه امین الدوله کاروانسرای بازار قدیمی کاشان
بازار کاشان یکی از مهمترین و زیباترین بازار‌های ایران است که در اواخر قرن دوازدهم ه. ق بر اثر زلزله به طور کلی از بین رفت. اما در دوره قاجاریان، خصوصا در عهد فتحعلی شاه و ناصرالدین شاه، به وضع مطلوب مرمت و بازسازی شد و در این باب بناهای بسیاری در این باز سازی‌ها بوجود آمد. از جمله این بناها، احداث تیمچه و کاروانسرایی است که توسط «جلالت مآب امین الدوله» بنا شد.
تیمچه امین الدوله داخل بازار کاشان و در یکی از نقاط مرکزی بازار واقع شده است. از جمله بناهای متعدد فرخ خان غفاری کاشی ملقب به امین‌الدوله، سرای سرپوشیده‌ای است در چهار سوق بازار معروف به میانچال که در سال 1285 ساختمان آن به پایان رسید و دارای سه طبقه بنای مستحکم و مسقف مرتفع با دهانه وسیعی است که نظیر آن بدین عرض و طول و عظمت و باشکوه در جای دیگر دیده نشده، زیرا علاوه بر زیبایی‌های خیره‌کننده و شاهکارهای هندسی که این بنا را ممتاز و در نوع خود بی مانند ساخته، بویژه در استحکام ساختمان و طرح نقشه و معماری آن چنان دقت و مهارتی به کار برده شده که پس از صد سال هنوز کوچکترین رخنه و شکافی در اساس و بنیان این بنا پیدا نشده است و ارزش‌های معماری و فرهنگی آن بر کسی پوشیده نیست.تیمچه تاریخی امین‌الدوله در تاریخ 1353/10/29 به شماره 1016 در فهرست آثار ملی كشور به ثبت رسیده است.
معماری زیبای تیمچه امین الدوله
تزیینات هندسی سقف کاروانسرا که بوسیله مقرنس کاری با آجر و کاشی به عمل آمده و به سبک خاص ایرانی طاق‌بندی شده بواسطه نمایش هندسه دقیق و طرح دلپسندش، منظره بسیار جالب و مطبوع و بلکه بی نهایت زیبایی را بدان بخشیده است. کاروانسرای امین الدوله با آنکه ملک خصوصی اشخاص می‌باشد و برای نگاهداری آن از طرف مقامات باستان‌شناسی هیچگونه مراقبت و نظارتی در کار نبوده ولی خوشبختانه بر اثر استوار بودن اساس و بنیان آن، تا کنون احتیاج به هیچگونه تغییر و تصرفی در ابنیه آن پیش نیامده و صد در صد به وضع اسلوب و صورت اولیه خود باقی مانده، مگر آنکه اغلب در و پنجره‌های چوبی آن، که به رسم قدیم ارسی بوده تبدیل به در و پنجره شیشه‌ای شده است.
این کاروانسرا بوسیله دو درب بزرگ چوبی به بازار مربوط می گردد، یک در از چهار سو به صحن کوچک هشت ضلعی و دیگری به صحن بزرگ مربع مستطیل شکل جنوبی و در حقیقت در مجموعه آنها سرای واحدی بوجود آمده که به عقیده کارشناسان فنی، یکی از بهترین شاهکارهای برازنده معماری اصیل ایران در نیمه دوم قرن سیزدهم هجری و نماینده فنون گوناگون این هنر به شمار می رود.
