گفت و گویی خواندنی از وحید رهبانی بازیگر نقش محمد در سریال گاندو
مجله › سلبریتی ها
- 98/04/17
مجموعه تلویزیونی گاندو مدتی است که بر روی آنتن شبکه سه سیما رفته و علیرغم تمام صحبت ها و انتقادات جزو سریال های موفق و پرمخاطب سال های اخیر به شمار می رود. تنها توجه به این نکته که این سریال بر اساس داستان واقعی و برگرفته از پرونده های امنیتی است باعث می شود که مخاطبان توجه ویژه ای به سریال گاندو داشته باشند. سریالی که با موضوع یک جاسوس ایرانی آمریکایی به نام جسون رضاییان جلوی دوربین رفت. در این سریال بازیگران زیادی به ایفای نقش پرداختند و بیش تر از همه نقشی که توانست مردم را به خود جذب کند بازیگر نقش «محمد» است که درواقع نقش محوری این سریال به شمار می رود .
وحید رهبانی متولد 1358 در تهران است. وی فارغ التحصیل آموزش بازیگری از دانشگاه یوزرک از تورنتو کانادا است. وی سال هاست که در کشور کانادا سکونت دارد و بعضی وقت ها برای بازیگری به ایران می آید.
وحید رهبانی که این نقش را ایفا می کند در سریال به عنوان کارشناس پرونده جیسون رضاییان حضور داشت. به بهانه سریال گاندو گفتگویی جذاب با وحید رهبانی شده که در ادامه آن را می خوانید:
مردم دهه شصتی شما را با سریال «خانه ما» به یاد دارند. خانه ما هم از شبکه سه پخش شد و اتفاقا در زمان خودش جزو سریال های موفق بود. چه شد پس از پخش آن، تقریبا از مقابل دوربین دور شدید و بازی نکردید و حضور فعال نداشتید؟ آیا از هیولای شهرت فراری بودید یا شرایط این گونه رقم خورد؟
نگرانی درباره شهرت حقیقت است؛ اما به‌طور‌همزمان مدام در حال بارگیری ذهنی بوده‌ام. در این سال‌ها، سعی کردم بیشتر به‌سمت یادگرفتن بروم و گمان کنم در آینده هم همین رویه را ادامه دهم. البته، این به‌معنای آن نیست که کار تصویری از یادگرفتن جلوگیری می‌کند؛ اما ترجیح دادم وقتم را بیشتر به این شکل بگذرانم.
ضمنا پس از برگشتم به ایران، برخی مشکلات به‌وجود آمد که همین هم باعث کم‌رنگ و خانه‌نشین شدن من شد. خدا را شکر آن مشکلات برطرف شدند و نقشم در «گاندو» هم چیزی بود که نمی‌شد به‌راحتی از آن گذشت. «محمد» نقش بسیار قشنگی بود و می‌دانستم در قلب مردم جای می‌گیرد؛ به‌همین‌دلیل، از بازی در این نقش استقبال کردم.
شخصیت «محمد» در «گاندو» با اینکه جذاب است، به دلیل مختصات مأمور امنیتی می‌تواند شمشیری دولبه باشد. نگران ریسک بازی در آن و سپس بلوکه شدن در چنین شخصیت هایی نبودید؟
به‌هیچ‌وجه نگران نبودم؛ چون می‌دانستم شخصیتی که مشغول بازی در آن هستم، با‌توجه‌به تحقیقاتم، آدمی وطن‌پرست است که برای مملکت همه کار می‌کند و جانش در دستش است. مهم‌تر از همه، این نکته برایم جذاب بود که «محمد» دنبال اسم نیست.
وقتی در ارگانی مثل پلیس عضو می‌شوید، می‌دانید با هر خدمتی که می‌کنید، درجه می‌گیرید و درمقابل دیگران مشهورتر می‌شوید؛ اما درمقابل، مشخصه مأمور امنیتی این است که اصلا دنبال اسم نیست و صرفا به‌دنبال انجام وظیفه است و آن را به بهترین شکل انجام می‌دهد. هرگز امکان ندارد چنین آدمی بد باشد.
باتوجه به سابقه خودتان در کارگردانی، وقتی با نویسنده و کارگردان «گاندو» درگیر خلق شخصیت «محمد» بودید، او را خصوصا در زندگی شخصی، چطور آدمی ترسیم کردید؟
همان‌طورکه در سریال می‌بینید، آقای آرش قادری به‌خوبی این شخصیت را پرداخت و آقای جواد افشار هم به‌زیبایی تصویر کرد. «محمد» در خانه و خانواده آن آدمی که به‌طورکامل باید باشد، نمی‌تواند باشد. دلیلش هم پرونده بزرگی است که در دست دارد. به‌نظرم اتفاقا این موضوع بسیار مهم است، چه درباره «محمد» و چه آدم‌هایی مثل «محمد».
معمولا هم این بخش از زندگی این آدم ها دیده نمی شود، درست است؟
دقیقا همین‌طور است. از این خیلی خوشم می‌آمد که «محمد» آدم بسیار ساده‌ای است. موتورسیکلتی دارد که با آن به نامزدش سر می‌زند و گا‌ها نیمه‌شب به خانه می‌رود. خیلی از اوقات وقتی به خانه می‌رود، مادرش خواب است. خانه سنتی باحالی دارند که اتفاقا خودم هم در چنین خانه‌ای بزرگ شده‌ام. خانه «محمد» شباهت زیادی با خانه کودکی خودم دارد. با این اوصاف، مطمئن بودم چنین شخصیتی محبوب خواهد بود.
«محمد» تریبون سریال است؛ یعنی برخی از حرف های مهم مدنظر نویسنده گاندو از زبان او بیان می شود. مثلا، سکانس بازی شما با آقای پندار اکبری داخل ماشین و پس از ورزش در باشگاه انقلاب است. نگران نبودید بیان این حرف های مهم، ناخواسته گل درشت شود؟
اگر شخصا حرف‌هایش را باور نمیکردم، قاعدتا بیان این دیالوگ‌ها برایم سخت می‌شد؛ منتها به‌طورمشخص هر شخصیتی که قرار باشد بازیگر بازی کند، ابتدا باید آن نقش را از فیلتر قلبش بگذراند. درنتیجه، اگر من شخصیت را بفهمم، تماشاچی هم آن را متوجه می‌شود و پس نمی‌زند.
«گاندو» به مسائلی مثل آقازاده ها و خیانت برخی از وابستگان مسوولان دولتی هم اشاره می کند. این مسأله قبلا خیلی خیلی کم اتفاق افتاده است. آیا موقع ساخت سریال، نگران حاشیه و ایجاد مشکل نبودید. آیا نگران اعمال فشار از طرف افراد نبودید؟
البته، گمان می‌کنم تهیه‌کننده و کارگردان بتوانند جواب کامل‌تری به این سوال بدهند؛ اما قاعدتا این نگرانی همیشه همراه ما بوده است. خدا را شکر با تمام حواشی موجود، امروز مردم «گاندو» را تماشا می‌کنند. آن‌ها با برخی از حقایق پشت‌پرده‌ای آشنا می‌شوند که نیاز هر جامعه‌ای است. این لازمه هر جامعه‌ای است که فضا باز شود تا درباره مسائل پشت‌پرده حاکمیتی صحبت شود.
اینکه شائبه سیاسی کاری به «گاندو» وارد نشود، کار سختی است. از نتیجه راضی هستید؟
بله، این مسائل بسیار مهمی است. شکرخدا این مشکل را پشت‌سر گذاشتیم. ما در «گاندو» چیزی را می‌گوییم که دقیقا حرف مردم است، نه حرف جناح‌های سیاسی. جریان‌های سیاسی مشکلاتی دارند که گپ‌زدن درباره آن‌ها مسأله ما نیست. وقتی حرف مردم را بگویید، آن‌ها پشت‌سرت قرار می‌گیرند.
سکانسی در سریال «گاندو» بود که برایتان عجیب باشد و حتی مشکلی به وجود آورد؟
تقریبا در همه سکانس‌ها این حال را داشتم. من اصولا آدم طرفدار جزئیات هستم و از طرفی، وقت بسیار کمی برای ضبط سکانس‌ها داشتیم. به‌همین‌دلیل، می‌طلبید همه عوامل با جدیت در کار حضور یابند. ما این سریال را با این حجم از لوکیشن و شخصیت، قاعدتا باید دوساله می‌ساختیم؛ اما آن را در هشت ماه ساختیم.
تعداد شخصیت، به خصوص در تیم «محمد» را یک امتیاز مثبت می دانید؟ کارتان را دشوارتر نمی کرد؟
بنده این زیاد بودن شخصیت را امتیازی برای کار می‌دانم. سینمایی‌ها می‌گویند قهرمان قصه را در پرده اول بفرست بالای درخت و در تمام پرده دوم، به او سنگ بزن. همه اتفاقاتی که در اطراف و شخصیت‌های مختلف رخ می‌دهد، به‌نوعی دردسر «محمد» است و به قهرمان‌شدنش کمک می‌کند.
به نظرتان قصه ای مثل «گاندو» و شخصیت هایش، ظرفیت ساخت فصل بعدی را دارند؟
وقتی این روز‌ها با مردم گپ می‌زنم و با لطف آن‌ها مواجه می‌شوم، قاطعانه می‌توانم این را تأیید کنم که فضای زیادی برای ساخت ادامه سریال «گاندو» وجود دارد. البته، درباره خودم فعلا زود است که نظر بدهم.
